Ikea-drang. Ken je dat? Ongeveer twee keer per jaar heb ik daar last van, meestal bij het wisselen van de seizoenen. Dan moet en zal ik naar het woonwarenhuis. Of ik echt dingen nodig heb doet er niet toe. Ik verzin gewoon dingen die ik echt Heel Erg Nodig heb. Dit keer waren dat witte lampionnen voor in de tuin.
De lampionnen waren er niet- zo gaat dat altijd daar. Waar ik wel mee thuis kwam? Andere dingen die ik Heel Erg Nodig had, zoals ijslollievormpjes, een dienblad, biologische appelcider met en zonder alcohol, biologische perencider met en zonder alcohol, pasta in de vorm van elandenkoppen, vlierbessenlimonade, ingemaakte haringen, Zweedse wraps en letterkoekjes. Alles had met eten te maken.
In het restaurant at ik natuurlijk ook nog iets. De eerste asperges van het seizoen nog wel. Die waren aan de flauwe kant en hier en daar te kort gekookt. Ook vermoed ik dat er fabrieksei is gebruikt (enorme staven samengeperst eiwit met in het midden daarvan samengeperst eigeel, of iets wat er op moet lijken), maar voor 4,95 kun je ook niet veel meer verwachten.
Wordt IKEA nu mijn nieuwe voedselleverancier? Nog lang niet alles is geproefd, maar de pasta, letterkoekjes en de ijsjes die ik maakte met roosvicee waren alvast een hit bij de kinderen. Voor de volwassenen denk ik dat ik maar eens een IKEA-dineetje ga organiseren. Dan moet ik natuurlijk wel nog een keertje naar de winkel, dat is dan echt Heel Erg Nodig.
