RESTAURANTBESPREKING Meneer De Groot, Gorkum, eerder gepubliceerd in De Gouden Pollepel, AD/RD, 22-6-2016
Een goedgemutste ratjetoe
“Gebeurt er nog wat in Gorkum?” vroeg de ene Pollepelaar laatst aan de andere. Na een korte speurtocht kwam Meneer de Groot bovendrijven als potentieel interessante nieuwe zaak, gelegen in de pittoreske vesting.
Het is een gastrobar. Dat houdt in dat je informele sfeer lekker kunt eten en drinken, in een combinatie/verhouding naar keuze. De 15 kleinere gerechten van elk 12,50 zijn er om te combineren of te delen. Daarnaast zijn er een paar grotere vlees- of visgerechten om mee uit te pakken. Ook die zijn prima te delen.
wandschildering
De zaak is van dezelfde eigenaar als koffiebar Hugo, beiden zijn vernoemd naar de beroemde vaderlandse rechtsgeleerde Hugo de Groot. Met behulp van een Gorkumse familie ontsnapte hij in een boekenkist uit het nabijgelegen Slot Loevestein. Achter de bar wordt hij geëerd met een wandschildering. Mocht u denken: ‘waar ken ik die kop van?’: Zijn hoofd sierde jarenlang het tien guldenbiljet.
dwars door de VT Wonen
Wat betreft het interieur: het lijkt alsof mevrouw De Groot is gaan winkelen met de VT Wonen in de hand en elke trend op interieurgebied in één restaurant heeft willen stoppen. Glazen stolpen met opgezette vlinders, witte tegeltjes, gemacramé’de planthangers, zwartwitfoto’s van stoere tatoeages, afgebikte bakstenen, vintage terrastafels – werkelijk alles is hier te vinden. En het grappige is: het werkt eigenlijk wel. Er hangt een prettige, informele genieten-maar-sfeer. Voor een groot gedeelte is dat ook te danken aan de jonge dames en heren van de bediening. Ze zijn enthousiast, behulpzaam en in voor een gezellig praatje.
Op het knusse terras, naast een heerlijk geurende jasmijnplant, beginnen we de avond met gefrituurde kip. Die is te donker gefrituurd en wat flauw. Op het bord ligt een ratjetoe aan wereldkeukens, waarvan het bolletje couscous wél smakelijk is. Ook met de verse doperwten, granaatappelpitjes, pappadum, crème fraîchedip en zelfs zeekraal is niets mis. Een wonderlijke combinatie is het wel.
ludiek
Dan het Kapsalonnetje. Die moeten we als Rotterdammers in den vreemde natuurlijk proberen. Het gerechtje is een vrije interpretatie van onze ‘hartaanval in een bakje’: rucola, te droog gegrilde rivierkreeft, cocktailsaus en volledig door de frieten opgezogen hollandaisesaus. Het aardewerken frietbakje is ludiek, de smaak is minder grappig – zonde van die kreeftjes.
kluiven
Het hoofdgerecht, een royale plank vol lamsrack, lamsstoof en bijgerechten, delen we. De lamsrack is mooi rosé. Ieder kluiven we met smaak vier ribbetjes. De stoof is wat melig en doet meer denken aan ragout. De bijgerechten zijn adequaat: een ruime portie seizoensgroenten, gemiddelde frieten en mayo, plus versgesneden sla. Die komt met een standaard honingdressing en tuinbonenchipjes met een wat kunstmatige rooksmaak. Het kommetje jus is bij dit vlees echt overbodig.
Het dessert nuttigen we binnen, naast de glazen vloer met zicht op de wijnkelder. Gegrilde ananas met kruidnagel en piña colada is in potentie een droomdessert, maar hier proeven we weinig gekaramelliseerde ananas. Wel veel zuur, heel veel kruidnagel en een te zoete saus.
“Door veel te begrijpen heb ik niets bereikt”
Begrijpen doen we de gerechten van Meneer De Groot niet helemaal, maar een leuke plek is het wel. En ach, de echte Hugo de Groot zei het immers zelf al op zijn sterfbed: “Door veel te begrijpen heb ik niets bereikt”. Wie dat in gedachten houdt en niet teveel nadenkt bij het waarom van zijn eten, heeft hier een heel plezierige avond.
