Restaurantrecensie Frits- Rotterdam Delfshaven. Eerder gepubliceerd in AD/RD, De Gouden Pollepel 20 juli 2016
Intiem en toch afstandelijk
Franser dan Frans is het bij Frits (voorheen Fritschy), een intiem restaurant in een pittoresk stukje van Delfshaven. Iedereen krijgt hier hetzelfde achtgangenmenu te eten, dieetwensen uitgezonderd uiteraard. Voor dit menu betaalt u 35 euro, en dat is alleszins schappelijk.
Een tiental tafeltjes op de entresol, barok behang, een vintage poster, kroonluchters aan het plafond en Franse chansons. Het geeft het gevoel in een Franse huiskamer te zijn beland, inclusief krakende houten vloer. Kom er nog maar eens om in la douce france zelf.
Naast het aantrekkelijk geprijsde en avondvullende 8-gangenmenu krijgt u voor nog eens € 23,50 een wijnarrangement van 8 kleine glaasjes wijn bij. Althans, dat blijkt achteraf bezien een mogelijkheid te zijn. We worden hier niet op gewezen, dus doen het met wijnen per glas. Achteraf bezien kwam dat neer op minder wijn voor meer geld.
Vaak getipt
Frits werd ons door verschillende mensen getipt. Hun enthousiaste verhalen lokten ons naar Delfshaven, maar zorgden misschien ook voor te hoge verwachtingen. Want op een paar prachtige gerechtjes na blijft alles hangen bij het niveau ‘aardig, maar zeker niet perfect’, en dat gaat op voor zowel keuken als bediening. Positieve uitschieter is het gerechtje met Hollandse Nieuwe. Samen met een crème van artisjok, gel van appel, gepickelde uitjes en een uitgekiend toefje zure room is dit een prachtig gerechtje dat het seizoen echt viert. Ook de in bouillon en rode wijn gestoofde octopus is zalig. Alleen is dan weer wel de koolrabi in iets te grove stukken gesneden.
Gemist gloriemoment
Dergelijke slordigheden zien we vaker terug. Een teveel naar frituurolie smakende bitterbal van asperge of de nogal lompe schijf komkommer als garnering bij de zoete aardappel met vadouvan. Deze hele gang kampt met euvels: er ligt wat taaie en flauwe loempia bij met veel deeg en te weinig vulling om te proeven wat het is, de sla is op het randje van verlept.
De gang met de prima zwezerik had een gloriemoment voor de begeleidende lentegroenten kunnen zijn, maar de dunne wortelgelei blijft achter in smaak. De doperwten, juist nu op hun lekkerst, zijn hier onopmerkelijk.
Zuurpruim
De zesde gang valt het meest op in negatieve zin. De prachtige tortellini met gestoofd lamsvlees wordt volledig weggespoeld door een ontzettend zure pruimensaus. Bij navraag blijkt het zo te horen.
Ondanks de kritische noten is het zeker geen kommer en kwel bij Frits. De wijnen zijn stuk voor stuk goed gekozen en worden leuk toegelicht aan tafel; van een stoere Zuid-Afrikaanse chardonnay tot een zeer lichte Nieuw-Zeelandse pinot noir. Het maakt dat we nog meer spijt hebben van het gemiste wijnarrangement.
Cheesecake van geitenkaas
Van de twee dessertgangen is die met kaas veruit de beste. De cheesecake van geitenkaas en bodem van bastognekoek met port-rozijnen, rabarbergelei en een bonbon van cabrales (Spaanse blauwe kaas) is verrassend en geweldig.
Afstandelijk
De bediening blijft de hele avond wat afstandelijk, en dat is vreemd in een restaurant met zo’n intieme setting. Tekenend is dat we na afloop zelf onze jas uit de garderobe moeten halen, terwijl de ober toekijkt. Het is een passende afsluiter voor een avond die zoveel mooier had kunnen zijn.
