Het Indiaas-Pakistaanse buffet bij Zainab Roshni Mahal op de Nieuwe Binnenweg is een begrip. Al jaren komt heel Rotterdam-West hier zijn curry’s scheppen voor een prikkie. Alleen al voor het interieur wil je hier heen.
Voor de decoraties lijkt de hele Middellandsstraat leeggekocht: kleurige stoffen met gouden glitters en zilveren borduursels draperen zich om pilaren. Kaarslampjes zetten de bogen van de in bloemenreliëf gestucte muur in een feeëriek licht. Het plafond schittert als de sterrenhemel boven Bollywood. Het sprookje is compleet. Iets realistischer moeten we zijn over het eten. Want dat is redelijk, maar niet zaligmakend. Al mag je voor die prijs (€15,50 per persoon) ook niet al te hard mopperen. A la carte eten kan hier ook, maar iedereen gaat er vanuit dat je voor het buffet komt.
ongedwongen
We krijgen een tafel aangewezen, een drankje wordt opgenomen, en vervolgens gebeurt er lange tijd helemaal niets. We vermaken ons wel hoor, want de sfeer is heel ongedwongen en het publiek divers. We zien Pakistaanse families, Engelse bodybuilders, Hollandse echtparen op leeftijd en jonge stelletjes. Iedereen keuvelt en kuiert op zijn gemak langs het buffet. Een praatje aanknopen met de buren is zo gebeurd – de tafeltjes staan nogal dicht op elkaar. Voor wat privacy is er een soort tuinhekje met plastic bloemen als afscheiding.
Als de mango lassi (yoghurtdrank met mango) eindelijk arriveert zijn we teleurgesteld: kunstmatige mangosmaak in een lauw glaasje. De naanbroden (€2,75) zijn dan weer ronduit goed. Zowel die met knoflook (veel) en de zoete variant met kokos en rozijnen is vers gebakken, heet, knapperig, smaakvol.
uit de kant-en-klaarzak
Vervolgens is het op naar het buffet, waar we beginnen met een kopje gele soep. Volgens de ober is het dahl – linzensoep. Naast wat linzen proeven we vooral kool, aardappel en frisse citrustonen. We missen die diepe smaak van specerijen die een goede linzensoep kan hebben. Diezelfde vlakheid proeven we even later bij de linzencurry. Zou de curry als basis dienen voor de soep van de volgende dag? Dat mag hoor. Weggooien is immers zonde, maar een rijkere basis zou beter zijn.
Wat scheppen we nog meer op onze bordjes? De fish jal-ferizi, een milde viscurry met rechttoe rechtaan witvis, lijkt qua smaak veel op de groentecurry met bloemkool, meldt mijn vleesmijdende tafelgenoot teleurgesteld. Eigenlijk is alleen de spinazie iets waarvoor ze nog een keer teruggaat naar het buffet. Dat doen we niet voor de andere opgeleukte roerbakgroenten uit de kant-en-klaarzak.
heftige achar
Vleeseters kunnen zich te buiten aan prima stukken tandoorikip, een erg zoete tikka massala (ook kip) en een iets pittiger rogan josh (lamsvlees). De pilavrijst staat in een grote rijstoker naast het buffet. Op het saladebuffet vinden we nog ijsbergsla, groenten op zuur en een eenvoudige kikkererwtensalade. Plus een vrij heftige achar, een Pakistaanse pickle van onrijpe mango. De desserts zijn ook eenvoudig: custard en een rijsttoetje met rozenwater.
Voor culinaire verfijning hoef je niet naar dit lichtjespaleis. Er zat een stukje vlees in de viscurry, in de menukaart stuitten we op een dikke veeg opgedroogde dahl en een drankje kun je beter zelf bij de bar halen. Maar kijk nou toch, er zitten gouden glittervlinders op de muur! En waar koop ik die blauwe glimstof met edelstenen?
