Een film die ik als tiener wel tig keer gezien heb, is The Breakfast Club. Ik hoef hopelijk niet uit te leggen waarom. (Okee, vooruit dan: tienerangsten, tienerverveling, tienerliefdes.)
Vijf totaal verschillende leerlingen moeten op zaterdag naar school komen om na te blijven. Er is een sportieveling, een stoere aso, een brave nerd, een modemeisje en een freak. In één dag gebeurt er niks en alles tegelijk.
Waarom verschijnt deze film op een weblog over eten? Daar zijn twee goede redenen voor.
De eerste is het eten in de film. Kijk in de lunchtrommels van de leerlingen en je kijkt in hun ziel. In onderstaand fragment kun je wel raden aan het broodbeleg wie welk karakter speelt.
De tweede reden is het gelijknamige café in Londen (het woord café betekent in Engeland overigens zoiets als lunchroom/eethuis, alcohol wordt er wel geschonken maar het accent ligt er op eten). Bij The Breakfast Club kun je uiteraard ontbijten. En hoe. Eggs Benedict, een stapel pannekoeken met spek en banaan, een over-the-top English Breakfast? Verzin het en het is er.
Het interieur houdt het midden tussen het beste speelgoed uit je jeugd (denk gelukstrollen en Ghostbustersbehang op het toilet), een studentenkamer en een relaxte strandtent. De muziek is jaren tachtig, maar zonder de dieptepuntjes. Lekker uitkateren met Blondie terwijl je een sloot koffie verkeerd en een stapel pancakes wegwerkt. Pure bliss.
Er zijn inmiddels al vier vestigingen in Londen en ik bid elke dag voor een vestiging in Rotterdam. Wie bidt er mee?
